Dag 16 vrijdag 25 januari 2019 Varadero

Onze laatste vakantie dag is aangebroken, morgen vliegen we weer naar huis terug. We hebben de hotelkamer op laten waarderen naar een kleine bungalow op het terrein naast het hotel. Iets meer ruimte, lekker dicht bij het strand (15 meter) en weg van het massale in het hotel. We zitten hier met een dubbel gevoel. We vragen ons af hoe dit nu voor de bevolking voelt als ze zien hoeveel eten en drinken er in een all inclusief hotel te verkrijgen is in hun eigen land. Want zoals ik al schreef tijdens de logeerpartijen deze vakantie bij de mensen thuis zien we toch echt een ander Cuba. Voor de meeste is het hard werken om eten bij elkaar te krijgen voor gasten. Eigenlijk een gewone dagtaak zelfs. Het verschil is dan ook enorm. Maar we realiseren ons ook dat door de opkomende toerisme de Cubanen zelf het ook beter krijgen. Ze beamen dit ook naar ons toe.. We hebben Cuba als een geweldige reis ervaren. Er is geen land wat we bezocht hebben waarbij we zo dicht bij de mensen zijn geweest als in Cuba. De investering van vooraf inlezen heeft geholpen. We waren redelijk goed voorbereid op deze reis. Ik moet eerlijk bekennen dat ik best wel tegen deze reis opzag en het echt de droom van mijn man en zoon was. En ik ben behoorlijk uit mijn comfortzone gegaan, maar ben heel blij dat ik dit heb mogen ervaren. Het is een land wat de rest van ons leven als een mooie herinnering in ons geheugen blijft gegrift waarbij we ons wel afvragen waar Cuba staat over 20 jaar.

Maar genoeg sentimenteel gedoe. We gaan de dag heerlijk invullen met wat iedereen hier doet. Luieren op het strand ( nee, we doen niet mee aan de beddenwedstrijd), lekker eten, drinken en het binnenhalen van de laatste souvenirs.

Dag 15 Donderdag 24 januari 2019 Havana – Varadero

Rond 10.00 in de ochtend toetert de taxi in de straat. Vandaag verlaten we Havanna en gaan we door naar Varadero. Dit is Cuba's populairste strandbestemming, vooral vanwege de locatie en spierwitte stranden. Nou zijn wij niet zo van die strandgangers, maar het leek ons wel fijn hier nog 2 dagen te verblijven voordat we weer naar huis vliegen. Langzaam weer terug schakelen naar de bewoonde wereld. We zitten in een all-inclusive hotel. Dit is zeker niet ons ding maar er zijn weinig alternatieven hier. We checken in en even lijkt het of we in het walhalla terecht zijn gekomen. Witte stranden, een prachtige bijna turquoise gekleurde zee en het restaurant puilt uit van het eten. We verbazen ons steeds weer over de mensen die hier gewoon 3 weken kunnen zitten. Wij zijn blij dat het voor ons maar 2 dagen zijn.  Van het  authentieke Cuba zien we hier nog maar weinig van terug. Als we hotelgasten zien met het druk veroveren van bedjes aan het strand, om daar vervolgens de dag te liggen, vragen we ons dan ook af of ook zij net zo veel gezien hebben van het echte leven in Cuba als wij.

Dag 14 Woensdag 23 januari 2019 Havana

We zijn, denk ik, verwende toeristen aan het worden. Vandaag wordt er namelijk in de casa voor het eerst deze vakantie geen ei of omelet aangeboden bij ons ontbijt. We moeten het doen met een sobere Cubaanse ochtendmaaltijd van (droge) bolletjes brood, wat plakjes ham, kaas en vers fruit. We nemen het haar niet kwalijk, we weten inmiddels hoeveel moeite ze moeten doen om ons een ontbijt te serveren. Dit is namelijk voor de casa’s bijna een dagtaak. Soms moeten ze wel 5 winkels met lange rijen af om alles bij elkaar te halen voor de gasten.

Na het ontbijt staat ons een toer met een echte oldtimer (Chevrolett cabrio uit 1954) te wachten met aansluitend een wandeling met gids.  De stad heeft zoveel historie, pleinen, monumenten en highlights dat we bewust voor een tour hebben gekozen,  zodat we een goed beeld van deze levendige stad krijgen.

Je kan je haast niet voorstellen als je langs de huizen rijdt van de mensen, dat ze hier echt leven. Ik zie een dode rat liggen in de goot, huizen zonder ramen en/of zonder deuren, en echt piepkleine kamers waar hele families in leven inclusief slapen. En oh, oh wat hebben wij het dan weer goed denk ik steeds.

De middag brengen we door in het oude gedeelte van Havana waar het zeer sfeervol is.  Aan het einde van de dag lopen we terug naar onze casa om even een rustmoment te nemen. We drinken wat  op ons smalle balkon.  Manlief met een sigaar (uiteraard Cubaanse), Olaf en ik nemen het straat gebeuren onder ons balkon waar, wat weer zeer lawaaiig en levendig is.

Er komt een vrolijk gestemde scharrelaar langs die iets te diep in zijn glas rum heeft gekeken volgens ons. Hij kijkt omhoog, en ziet ons zitten op het balkon zitten. Hij zet zijn glas rum in een vensterbank, pakt zijn sambaballen en brengt spontaan een serenade voor ons. Wij beginnen te lachen en hij lacht met nog maar 2 tanden in zijn mond terug.  We geven een vol applaus als hij klaar is en gooien hem wat geld toe vanaf het balkon. Terwijl hij het geld in zijn portemonnee stopt, moeten we nog harder lachen. Want wat er uit ziet als een zwerver, klopt niet met het beeld wat hij laat zien. Een blik in zijn portemonnee laat zien dat deze nog dikker gevuld is met bankbiljetten als die van ons.

Dag 13 Dinsdag 22 januari 2019 Vinales -Havana

We snuiven nog even de nostalgie naar binnen van  het dorpje Vinales, en trekken daarna door naar Havana.
De laatste rit met onze huurauto, want die leveren we vandaag weer in. Havanna is niet de stad waar het handig is een eigen auto te hebben, de straten zijn krap en we verblijven midden in het oude centrum van Havana.

Onderweg zien we nog een bus met Cubanen voorbij komen. Ook hier is wat over te vertellen. Toeristen mogen niet van de lokale bussen gebruik maken, die worden in andere bussen vervoerd. Aan de foto kan je zien dat dat wel fijn is geloof ik. Ik zie me nu niet echt in deze bus stappen.

In Havana aangekomen moet ik heel erg schakelen.. Dit heb ik altijd op verre reizen als ik van het platteland naar de ‘grote stad’ ga. Het is druk, de straten zijn lang, stoffig en erg smal. Veel Cubanen vertoeven op een stoepje voor hun huis, en zijn zeer luidruchtig met elkaar.  Toetteren van auto's is hier kennelijk gewoonte. Het is hier (zoals de hele vakantie tot nu toe) rond de 30 graden maar het voelt zeker niet te warm aan. We slenteren wat door de stad en bezoeken het Museo de la Revolucion wat op loopafstand van onze casa is.
Het museum is gevestigd in het voormalige paleis van de presidenten en geeft een overzicht van de Cubaanse onafhankelijkheidsstrijd. In de avond doen we een poging om met Maps.me een geschikte eetgelegenheid te vinden. Dit gaat niet helemaal vanzelf, maar uiteindelijk lukt het dan toch om iets te vinden. We eten buiten op een piepklein terrasje waar de zwerfkatten ons ook snel hebben gevonden. We kunnen de blikken van de lieve poezen oogjes niet negeren en een deel  van mijn eten gaat dan ook naar de grond waarbij de katten het dankbaar oppeuzelen.

Dag 12 maandag 21 januari 2019 Playa Larga – Vinales

En ja hoor, ook vandaag weer vroeg uit de veren. Rond 09.00 uur trekken we te paard met een gids door de tabaksvelden van Viñales. Het zijn ontzettende lieve paarden en zien er goed verzorgd uit. Dit in tegenstelling van de paarden die we in Trinidad zagen. Ik stap dus met een goed gevoel (en hulp van een knappe Cubaanse gids) op het paard. We rijden over slingerpaden door de akkers waar van oktober tot maart de tabak wordt verbouwd. We komen langs veel hutjes waar de tabaksbladeren worden gedroogd. In de oogstperiode hangen de schuren vol en komt een ambtenaar de hoeveelheid tabak bepalen, want de opbrengst is voor 90% voor de staat. Tegen die tijd hebben de boeren op allerlei onzichtbare

plekken tabak verborgen. De boeren verkopen dit aan de voorbij hobbelende toerist zodat ze wat extra inkomen hebben. Een boer laat zien hoe ze de sigaren rollen en wat de beste sigaren zijn uit de planten. Uiteraard mogen we daarna een sigaar proeven en koopt mijn man, vers van pers, een kleine voorraad  sigaren voor thuis (per persoon mag je maximaal 50 sigaren mee uit Cuba nemen). 

In de middag gaan we naar een uitzichtpunt over de Viñales vallei nabij hotel Jazmines. Daar staat een echte Cubaanse band muziek te maken. We ploffen lekker op het terras daar en genieten van deze vrolijke muziek en van de toeristen die denken dat ze een salsa kunnen dansen.

Dag 11 Zondag 20 januari januari 2019 Playa Larga – Vinales

Vandaag een reisdag.  We gaan van Playa de Larga naar het plattelandsdorpje Vinales, gelegen in de tabaksprovincie Pinar del Rio. Daar waar Cuba’s meest beroemde sigaren hun oorsprong vinden. En met een man als sigarenliefhebber kunnen we dit natuurlijk niet overslaan. Het is ongeveer 350 km met de auto, maar gezien de gesteldheid van de wegen doen we hier ruim 5 uur over. Aangekomen in het dorpje worden we blij verrast door de levendigheid op straat. We vinden met gemak onze casa dankzij Maps.me, mijn grote vriend deze vakantie. We worden door een knarse oude dame ontvangen die werkelijk geen woord Engels spreekt. En wij dus geen  woord Spaans dus was het een interessante conversatie waarbij met handen en voeten haar vragen moesten beantwoorden. Hoe laat we de volgende dag ons ontbijt wilden hebben en welke variatie van het ei. Zin in koken had ze blijkbaar ook niet want er werd ons ook uitgelegd waar de restaurants waren. Meestal komen we een casa tegemoet en eten we daar ons avondeten. Dit is namelijk de enige manier voor hun om zwart iets bij te verdienen. Maar deze dame vond het wel prima geloof ik. We gaan eten in een restaurant wat op loopafstand is en getipt was door landgenoten. Hier hebben we voor het eerst deze vakantie een heerlijk stukje biefstuk gegeten en Olaf voor het eerst (een op het oog gezien) echte hamburger.

Dag 10 zaterdag 19 januari 2019 Playa Larga

Vanmorgen voor de verandering weer eens vroeg uit de veren. We hebben ter plaatste een vogelexcursie door het moeras geregeld. Olaf, (onze zoon) past voor dit gebeuren en besluit lekker een ochtend uit te slapen. Wij gaan,  beschermd met een dikke laag antimuggenspray,  met een gids op pad. Er sluiten bij onze groep nog 5 Fransen aan. Mijn man, helemaal voorbereid met camera en verrekijker, en ook ik, gewapend met camera en gepaste kleding (geen pumps!) zijn er helemaal klaar voor. We moeten gelijk al lachen om die Fransen. Er loopt er één met een suède rokje en rode lage pumps achter de gids aan door het moeras. Ik kan mijn lol dan ook niet op als ik deze Franse dame lekker door de modder zie ploeteren.

Ja, ja, ik loop ook graag op mooie pumps, maar snap inmiddels ook wel dat tijdens een vogelexcursie door het moeras dit niet zo handig is. We zien echt heel veel mooie en bijzondere vogels, maar deze ook in stilte fotograferen is een uitdaging. Die Fransen snappen er niks van en kwekken er onder elkaar op los. Met hun mobieltje in de hand proberen ze dan een foto te maken en snappen ze niet waarom die vogels steeds wegvliegen.

Al met al hebben we een mooie tocht gemaakt en gelukkig toch nog onze momenten kunnen pakken om foto’s te maken. Maar zonder die Fransen was het waarschijnlijker een succesvollere toer geweest. In de middag zijn we gaan snorkelen. In geweldig helder blauw (bijna turquoise) water (wat ook nog eens aangenaam van temperatuur is) hebben we de meest mooie uiteenlopende tropische vissen gezien. Zelfs ik ben de hele middag niet meer uit de zee te slaan. Ik blijk alleen een badpak aan te hebben van al zeker 5 jaar oud, waarbij mijn zoon vraagt of het niet iets te sexy is voor mijn leeftijd. Ik kijk hem aan, kijk dan naar mijn badpak en schiet in de lach.. Ik geloof dat er een nieuwe shopopdracht voor thuis is.. want hij blijkt rondom mijn billen helemaal te zijn doorgesleten. 

Dag 9 Vrijdag 18 januari 2019 Santa Clara -Playa Larga

Vandaag een wat korter verslag. Want ik kreeg via de app wat feedback van ‘mijn baas’. Ze moest gaan overwegen  halve dagen te gaan werken om ons weblog te kunnen volgen. We reizen vandaag door naar Playa Larga. Dit plaatsje ligt in de historische Varkensbaai, bekend om de mislukte invasie in 1961. Hier werd door Cubaanse opstandelingen een poging gedaan om een einde te maken aan het bewind van Fidel, maar de invasie mislukte compleet. Hier zie je overigens nu weinig van terug.

Wat dit gebied voor ons interessant maakt is het moeras waarin veel vogels te ontdekken zijn en de snorkelmogelijkheden. Onderweg rijden wel langs een krokodillenkwekerij. We besluiten deze even kort aan te doen. Dit is volgens de Capitool reisgids (onze steun en toeverlaat ) opgezet voor het behoud van 16 bedreigde reptielsoorten. Bij de farm aangekomen krijgen we, een voor ons gevoel treurig beeld te zien  We verlaten met veel vraagtekens deze farm en laten het hier ook maar bij.

onduidelijk verhaal in het Spaans, waar we dan ook geen snars van begrijpen. We worden vervolgens langs alle krokodillen geleid die gescheiden zijn op grootte, leeftijd en soort. Het zijn er volgens de gids wel 4000. Na afloop van de rondleiding krijgen we krokodillenvlees aangeboden. Dit laatste snappen we niet helemaal i.v.m. het verhaal dat het een bedreigde dierensoort is in Cuba.

We rijden door naar onze casa, die echt (maar  dan ook echt!) aan zee ligt. We eten bij deze gastvrije mensen in de avond heerlijke verse kreeft en duiken daarna vroeg maar met een voldaan gevoel ons bed in.

@Francien; Kort genoeg/bij te houden zo?  

Dag 8 Donderdag 17 januari 2019 Trinidad -Santa Clara

We zaten voor het eerst in Trinidad niet bij mensen thuis maar in een vrij zakelijk hotel met ongemotiveerd personeel. Ook dat is Cuba. De Cubanen verklaren dit als volgt: ‘De overheid doet alsof ze me betaalt, dus doe ik alsof ik werk’. Ik snap het wel, maar met wat vriendelijkheid naar een toerist haal je wel meer CUC binnen aan fooi volgens mij. Een kanttekening hierbij is wel dat ze van alle extra inkomsten 90% moeten afdragen aan de staat en 10% mogen houden.

Trinidad laten we achter ons, we reizen door naar Santa Clara vandaag. We rijden een mooie route door de bergen waar we een groep gieren op de weg zien zitten. Dat kan maar één ding betekenen. 

Hier ligt een dood beest. Terwijl we dichterbij komen zien we dat het een (zwerf) hond is die is overleden.  Met gemengde gevoelens observeren we de gieren totdat een touringcar met een hoog Zonnestein gehalte het beeld verstoort en de gieren er vandoor gaan. We rijden verder en komen rond de middag aan in Santa Clara. De stad die onlosmakelijk verbonden is met Che Guevara, doordat hij hier in ’58 de slag tegen generaal Batista won en het communisme kon zegevieren. We bezoeken het Che Guevara monument en mausoleum, waar de door Che

gebruikte kleding, geweren en andere eigendommen ter nagedachtenis herinneren aan deze overwinning. Ze zeggen dat ook de resten van Che hier liggen begraven. We discussiëren met elkaar of we Che nu een held vonden of een terrorist. De conclusie was vanuit welk perspectief je het bekijkt en we laten onze mening even in het midden.We laten ons vanaf het monument met paard en wagen terug naar het centrum brengen. Tijdens de rit krijg ik steeds meer afschuw van deze taxivorm. Cubanen gaan iets anders om met paarden dan dat wij gewend zijn. De straten zijn glad door lekkende olie uit de auto’s waardoor het paard af en toe de grip op de weg kwijt raakt met zijn benen en bijna onderuit gaat. We besluiten dan ook dat dit de eerste maar ook gelijk de laatste rit was met een paard en wagen. We laten ons afzetten op het plein Leoncio Vidal waar we al kijkend naar de vele mensen op een terras wat drinken. De hostel waar we deze nacht verblijven is een verademing vergeleken bij de vorige. Super vriendelijke mensen die ook nog hun best doen om iets moois van het eten te maken met de weinig middelen die ze hebben. Een mooie afsluiting van deze dag.

Dag 7 Woensdag 16 januari 2019 Trinidad

Om kwart voor 7 gaat de wekker. Ja ja, het lijkt wel werken in plaats van vakantie. We worden om kwart over acht opgehaald om naar het natuurgebied Topes de Collantes te gaan. Dit Nationale park is onderdeel van het Escambray gebergte en ligt 20 km van Trinidad. We sluiten aan in een groep en hebben vandaag een Engelse gids als begeleiding. We krijgen direct de eerste mooie vogels in het vizier dus… Ina als je dit leest horen we graag wat voor vogel dit is, want Peter is immers zijn boek vergeten.

Tijdens de wandeling komen we een lokale burger tegen die je met liefde, (oh, nee voor geld) zijn tarantula spin laat bewonderen. Ik moet er niets van hebben, maar uiteraard is Olaf hier wel voor te porren.

En dan beginnen we aan het echte werk. We dalen in ongeveer 1,5 uur zo’n 500 meter af naar de waterval El Salto de Caburm, die van 62 meter hoogte naar beneden komt. Een behoorlijke steile klim met veel gladde stukken er tussen. Echt oppassen geblazen dus (ook fijn om te weten dat ik dit hele stuk ook weer naar boven mag lopen). Maar ik, als liefhebber van lange uitdagende wandelingen draai natuurlijk mijn hand hier niet

voor om. Na de klim volgt de beloning, onderaan de waterval is een natuurlijke zwembad ontstaan waar je een natuurlijke frisse duik kunt nemen voordat je weer bergopwaarts gaat. Nou… ik nestel met lekker op een grote steen en kijk met plezier naar iedereen die zich hier aan waagt. Het water is steen en steenkoud. Ik sla in de sauna al dat koude gedoe al over, laat staan dat ik hier ga zwemmen. Ik geniet van mijn mannen die stoer wel deze uitdaging aangaan.

En ik….ik  verzamel alvast moed voor de terugweg omhoog. Die was zwaar, maar we hebben het gered. De beloning was een heerlijke lunch waarin ieder zijn reiservaring in Cuba kon delen met elkaar.  Na de lunch stappen we weer in ‘Frankenstein’ (een rammelende vrachtwagen met Russisch casco, Chinese motor en Cubaanse chauffeur) die ons in vliegende vaart over de bergweggetjes weer terugbrengt naar Trinidad.

Dag 6 Dinsdag 15 januari 2019 Trinidad

Vroeg uit de veren vandaag. We gaan met een lokale gids per fietstaxi Trinidad verkennen. Samen met de gids proberen we nog meer mee te krijgen van het lokale leven hier. Zo stuurt hij ons langs scholen, de buitenwijken en lokale verkooppunten van groente, vlees, vis en fruit.

En hij geeft informatie over de gezondheidszorg in Cuba en de valuta van de lokale bevolking. De gids vertelt dat na de revolutie in 1959 de USA een exportverbod naar Cuba heeft afgekondigd. Het weinige voedsel dat er nog was moest eerlijk over de bevolking verdeeld worden. Hiervoor zijn bodega’s opgericht. Ze bestaan nog altijd. Een vaste groep bewoners kan hier met pesos (het lokale geld) gesubsidieerd basisvoedsel kopen.

Op een schoolbord staan de maandrantsoenen per bewoner. De prijs voor een ei is 0,25 pesos.  Dit is ongeveer 1 eurocent. Een bodega bedient een vast aantal mensen. Als je verhuist, kom je onder de zorg van een andere bodega. Met het basisrantsoen kan een Cubaan net in leven blijven. Wil je meer of betere producten, dan moet je ze kopen in andere winkels of op de zwarte markt en betaal je meer. Iedereen heeft hier gelijke kansen. Er is geen verschil tussen blank en zwart. Mannen en vrouwen hebben gelijke rechten. Zelfs in het parlement is de verhouding 50/50. De mensen schijnen tevreden met wat ze hebben. En ja, wat hebben wij het dan goed in Nederland.

In de middag gaan we zelf op pad. Olaf oppert dat hij zich nog moet scheren en we lopen per toeval langs een plaatselijke barbier. We worden naar binnen gelokt en Olaf laat zich overhalen om zijn gezicht te laten scheren met een ouderwets scheermes. Binnen 10 minuten heeft hij een glad geschoren gezicht en is hij 5 CUC armer. Omgerekend is dat ongeveer € 4,50. Vervolgens lopen we naar een pleintje waar wifi is. Je herkent deze plaatsen door de hoeveelheid mensen die bij elkaar zitten en druk met hun mobieltje in de weer zijn. We maken van de gelegenheid gebruik en gaan naast de mensen in het park zitten met onze laptop en mobieltjes om zo het thuisfront weer te informeren. Met pijn in ons hart zien we ook de vele zwerfhonden rondom ons lopen. Ze zien er bijna allemaal mager en ziek uit. In het park komen ze tegen ons aan liggen in de hoop wat te krijgen aan eten. We concluderen dat onze hond Bobbie toch wel een heel goed leven heeft bij ons en zich best af en toe wat respectvoller mag gedragen. Daarna slenteren we door het centrum. Het is ook vandaag weer erg warm. Ik denk zo’n 32 graden. Na genoeg cultuur te hebben gesnoven belanden we dan ook maar wat graag op een terras, waar we genieten van de muziek en alle drukte om ons heen.

Dag 5 maandag 14 januari 2019 Trinidad

Gelukkig is Olaf weer opgeknapt en haalt hij de schade weer in tijdens het ontbijt. De eigenaresse komt vervolgens met de taart en wat opgetrommelde familie naar onze tafel, en zingen Olaf in het Spaans alsnog toe voor zijn verjaardag.  Vervolgens wordt de taart aangesneden en eten we met elkaar het gebak. Na een liefdevol afscheid vervolgen we onze reis naar Trinidad.

Het verkeer onderweg blijft een feest om naar te kijken. Zoveel oude auto’s en bijzondere manieren van vervoer en ik kan er over blijven schrijven. Ook ben ik heel blij met Maps.me. Met alleen een kaart de weg zoeken is meer dan een uitdaging. Want borden zijn er minimaal of niet. Gevaarlijke wegen worden aangeven met borden waarop het aantal ongelukken staat genoteerd die er zijn geweest. Er wordt keurig een score bijgehouden (dat geeft de burger moed). Het is een trip van ongeveer 5 uur en rond 4 uur rijden we Trinidad binnen. Het is warm, bijna 33 graden dus ploffen nadat we zijn ingecheckt heerlijk met een glas wijn op het terras. Ook dat is vakantie.

Dag 4 Zondag 13 januari 2019 Camaguey

Weblog:

We beginnen de dag met zingen ‘Lang zal hij leven’, want onze zoon Olaf is jarig vandaag. Hij is 26 jaar geworden. We hebben een snorkelmasker met onderwater camera voor hem gekocht, omdat we willen gaan snorkelen hier in Cuba.  Blij verrast en met een jarig gevoel door alle felicitaties die binnen komen via facebook en sms maken we de plannen voor rest van de dag. Een lange reis naar Camagüey, (het hart van Cuba dat het westen met het oosten verbindt)  staat op het programma. Het is een rit van 350 km waar we ongeveer 6 uur over gaan doen. Dit komt door de slechte wegen en de vele paard en wagens op de weg. Het is bijna niet voor te stellen als je niet in Cuba bent geweest maar geloof me, de dorpjes waar we door heen rijden doen me echt soms denken aan de Amish in Amerika. Paard en wagens in de meest uiteenlopende vormen zijn het middelpunt in het verkeer. Ik blijf me verbazen en geniet van deze, voor mijn gevoel mooie film waar ik in ben beland. Rond vier uur komen we aan in de Casa waar we hartelijk worden ontvangen door de eigenaar en eigenaresse. Super lieve mensen die alleen maar Spaans spreken. Echter ondanks dat wij geen woord Spaans spreken is het toch goed gelukt met handen en voetenwerk om met elkaar te communiceren.

We zitten midden in het centrum om een poging te wagen om echte Cubaanse sigaren te scoren. We komen in een sigarenbar terecht waar je onder het genot van een cocktail je sigaar naar keuze kan uitproberen. We laten ons adviseren, en vervolgens worden onze sigaren op rituele wijze voor ons aangestoken. Ik ben zelf ben geen sigarenroker maar kreeg een lady sigar. Onder het genot van een cocktail was het een sfeervol moment en genoten de mannen van hun sigaar. Ik moet nog een boel leren volgens mijn man want na een halve sigaar had ik het wel gezien en drukte hem als een sigaret uit in de asbak (en dat mag dus niet). Terug in de  Casa eten we in de mooie tuin ons avondmaal, gekookt door de eigenaresse. Ze heeft ook een taart gekocht bij de bakker omdat Olaf jarig is. Alleen…….. Hij is ziek naar bed gegaan. De combinatie van het roken  van een grote  sigaar met een Mijoto was niet zo goed gevallen. Arme Olaf.

Dag 3 zaterdag 12 januari 2019 Santiago de Cuba

Na een heerlijk ontbijt gaan we op stap om Santiago de Cuba verder te ontdekken. Maar eerst moeten we nog even iets regelen vanuit een vorige vakantie van onze zoon Olaf (hij is hier vorig jaar ook geweest maar heeft toen door omstandigheden zijn reis vervroegd moeten afbreken).

Hij heeft toen in zijn casa zijn camera laten liggen in Santiago de Cuba,  (jaja, het zit in de genen hahahaha…).

Het is in de buurt dus we gaan naar de straat waar deze casa is om alsnog zijn camera op te halen. Maar helaas, met de informatie van Olaf dat het een casa is met een wit hek en een witte garage er naast in die straat komen we niet ver. Ze hebben namelijk allemaal een wit hek, en iets wat op een garage lijkt. Na 4 keer de straat op en neer gereden te hebben met gevaar voor eigen leven stoppen we de zoekactie. We gaan iets leukers doen, Fort el Morro bezoeken.

Dit fort is gelegen aan de baai van Santiago en staat sinds 1997 op de werelderfgoedlijst.  Je kijkt vanuit het fort uit over de baai en daarachter de stad, en schept een beeld van de verdedigingstactieken van de Spanjaarden destijds. Het was in 1637 ontworpen om de stad tegen aanvallen van piraten te verdedigen.  Even is het ook een gevangenis geweest. Na dit bezoek komt mijn wens aan bod. Cementerio de Santa Ifgenia bezoeken. Dit is op één na belangrijkste  begraafplaats van Cuba en roept 2 eeuwen geschiedenis op. 

En tja.. wie mij een beetje kent weet dat dit een (rare?) tik van mij is. Overal waar ik kom in de wereld bezoek ik begraafplaatsen. Dus uiteraard ook hier in Cuba. De cultuur van het land en de daarbij behorende manier van begraven fascineert me.

De enorme contrasten.. Graven spik en span, graven verwaarloosd en begroeid met grote hoeveelheden mos, Bizarre graven vol weelde of een graf waarop enkel een (eigen gemaakt) houten kruis staat. Het meest opmerkelijke wat ik gezien heb in al die jaren zijn de graven die al helemaal klaar staan tot het moment daar is. Zelfs met naam en geboortedatum al op een steen. Rest alleen nog het graveren van 1 datum … 

Het benadrukt in mijn beleving de verschillen tussen (heel) rijk en (heel) arm doodgaan en  roept altijd vragen bij me op. Soms geeft  het zelfs een onaangenaam gevoel,  bijvoorbeeld de graven die ook nog eens geordend zijn op sociale laag in de maatschappij.

Cementerio de Santa Ifigenia is hier ook zo’n voorbeeld van. Ook deze begraafplaats is verdeeld in stukken waarbij de mooiste delen gereserveerd waren voor de sociale bovenlaag.

Genoeg sentimenteel gedoe. Eerlijk is eerlijk de grafmonumenten zelf zijn hier fascinerend om te zien en we konden ook nog eens genieten van een ceremonie. Soldaten houden de wacht en wisselen met gestrekte pas en begeleid met marsmuziek. Om op het kerkhof te komen moesten we 4 CUCS pp betalen. Nadat ik mijn verontwaardiging had uitgesproken  over dit bedrag zei de kaartverkoper dat kinderen gratis waren. Oh mij wij hebben een kind bij ons legde ik haar uit. Ze keek Olaf aan en vroeg hoe oud hij was. Twaalf zei mijn man spontaan. Ze keek ons lachend aan en zei dan ziet hij er erg jong uit, maar vooruit dan hoeven jullie maar 2 tickets te kopen i.p.v. 3. Na afrekenen keek onze zoon nogal verbaasd naar ons, hij wordt morgen namelijk 26 jaar. 

Aan het einde van de middag trekken we nog even het centrum in voor een versnapering. Het is best warm vandaag, 31 graden. Ook moeten we (via het blijkbaar illegale circuit) nog wat internetkaarten kopen, zodat we waar het mogelijk is toch even aan dit ‘infuus’ kunnen. En zo sluiten we weer een heerlijke dag af, morgen reizen we verder.

Dag 2 Vrijdag 11 januari 2019 Holguin – Santiago de Cuba

Ik begin maar met vergeten of verloren, dan hebben we dat deze vakantie hopelijk ook maar weer afgevinkt. Manlief heeft voor zijn verjaardag vorig jaar een mooi vogelboek van Cuba gekregen van zijn zoon Lennart. Leuk om de gespotte vogels op te zoeken tijdens onze reis. Maar ja, dan moet je het wel meenemen.  Ik ben benieuwd hoe paraat de kennis is op Cuba bij Peter zonder boek. Met het tijdverschil van 6 uur hebben geen moeite gehad. We zijn als een blok in slaap gevallen gisterenavond en werden vanmorgen rond 6 uur wakker. We worden rond 9 uur opgepikt door de taxi die ons naar het verhuurbedrijf REX brengt waar we voor de rondreis onze auto hebben gehuurd. Vol verwachting klopt ons hart, want wat we allemaal hier zien rijden maakt het des te spannender wat er voor ons bedacht is.

Onze verbazing is dan ook groot als er een spiksplinternieuwe Mercedes A160 komt voor rijden.

Hij is nog geen 3 maanden oud. Na alle papieren te hebben afgehandeld vertrekken we naar onze eerste bestemming in deze trip. Santiago de Cuba!

Het is een rit van ongeveer 130 km waar we bijna 3 uur overdoen. In Cuba kom je op de weg van alles tegen (ook op de snelweg). Er lopen vaak mensen, dieren,  en er zitten met regelmaat behoorlijke ‘potholes’ (gaten) in de weg. Daarnaast is er weinig tot geen bewegwijzering en is een navigatiesysteem verboden. We hebben daarom vooraf een app gedownload op onze telefoon (Maps.me) waarmee we goed uit de voeten kunnen. Maar verkeerd rijden kunnen we goed tijdens onze reizen (dus we houden je op de hoogte).

Aangekomen bij de Casa worden we blij verrast.

Het is super mooi en de eigenaar spreekt vloeiend Engels. We brengen onze spullen in de kamer en rijden vervolgens naar het centrum. Stad verkennen, wifi kaarten kopen en Mojito's drinken.

Het is warm, rond de 28 graden maar voelt aangenaam aan. Santiago de Cuba wordt ook wel ‘de wieg van de revolutie’ genoemd. De stad ligt aan zee en is qua inwonertal de tweede stad van Cuba. In 2012 veroorzaakte tornado Sandy hier veel schade. In de buitenwijken is de schade nog steeds zichtbaar.

Dag 1 Donderdag 10 januari 2019 Amsterdam-Holguín Cuba

We zijn er! Na een vlucht van 10 uur landen we rond 12.00 Cubaanse tijd in Holguín. Het paspoortcircus kan beginnen. Een bijzonder tafereel, waar we twee uur van mogen genieten. We staan met veel Cubanen in een enorme rij voor de douane.  Om voor mij onduidelijke redenen lopen er mensen in witte jassen met stethoscoop rond (dokters?) en verpleegsters in uniform met een ouderwets verpleegsters kapje op hun hoofd. Ik zie één verpleegster in een uniform van 20 kilo geleden met moderne zwarte opengewerkte netpanty’s eronder . Het is niet verzonnen maar echt waar, en hilarisch om te zien.

Ze nemen van de Cubanen ingevulde formulieren in en verzamelen die tot een grote stapel op hun tafel. Wat ze er voor de rest mee doen, geen idee. We moeten zelf om de beurt naar een loket om alle papierenhandel (visum, verklaring gezondheidsverzekering enz.) af te werken. Bij het naar buiten lopen op de  luchthaven is het echt alsof we in een andere wereld zijn beland. We staan op een oud pleintje waar  het wemelt van de oldtimers, paard en wagens en oude taxi’s. Het klopt gewoon met alle plaatjes uit de boeken. Gelukkig staat er iemand van Riksja om ons op te vangen die een beetje Engels spreekt. Ze loopt met ons mee naar de bank om geld te wisselen. Want dat is wel even een dingetje hier. Je kan niet vanuit Nederland geld regelen, dat kan alleen in het land zelf geregeld worden. Je moet je euro’s contant meenemen en in Cuba omwisselen. Pinnen is mondjesmaat in opkomst. Maar zie je een pinautomaat dan wil dat niet zeggen dat hij het doet, en of er geld in zit. Dus lopen we met een flinke stapel euro’s naar de balie medewerker van de bank voor een wissel.

Alle  briefjes worden handmatig nagekeken en 2 worden er afgekeurd voor de wissel (1 biljet klein balpenstreepje en de ander klein minuscuul scheurtje). Vervolgens krijgen we er een enorme stapel CUCS  voor terug. Ik voel me net Dagobert Duck  Het is een stapel van wel 15 cm hoog van  biljetten.

Onderweg naar de Casa val ik van de ene verbazing in de andere, zoveel bijzondere soorten van vervoer. Maar daarover later meer. Voor nu ploffen we  lekker in de binnentuin van de Casa in een stoel en laten we de dag even bezinken. Morgen meer!

Twee mannen, twee gelijke dromen.

Twee mannen, twee gelijke dromen……

Donderdag 10 januari 2019 is het zover! Dan vertrekken we voor een rondreis naar Cuba met onze zoon Olaf.

Zijn droom en de droom van mijn man Peter, om naar het (nu nog) authentieke Cuba te gaan.

Voor mij best schakelen, want Cuba is toch wel echt een heel ander land dan dat we tot nu toe met onze verre reizen hebben aangedaan. Samen met Riksja hebben we een mooie route op maat in elkaar gezet, waarbij we tijdens  deze reis niet in hotels gaan slapen, maar bij de mensen thuis. We maken een rondreis van bijna 3 weken, starten onder in Cuba (Holguin) en eindigen in Varadero.

Het bijhouden van dit weblog tijdens onze reis gaat een uitdaging worden..  

Voor ons is internet heel gewoon, maar in Cuba ligt dat iets anders. Toch ga ik het proberen.

 (klik op afbeelding om te vergroten)

En lees je met ons mee? We vinden we het leuk als je een berichtje achterlaat in ons gastenboek.

Klein stukje geschiedenis...

De Republiek Cuba is een land in het Caribisch gebied dat ten zuiden van de Amerikaanse staat Florida ligt. In tegenstelling tot wat veel mensen denken bestaat Cuba niet uit één eiland, maar uit ruim vierduizend eilanden. De meeste van deze eilanden zijn klein tot zeer klein en vrijwel allemaal onbewoond. Veruit het grootste eiland heet wel Cuba, net als het land zelf. Hier woont ruim 99% van de bevolking van het land.
Cuba is één van de laatste landen ter wereld waar het communisme de basis vormt voor de staatsinrichting. Het communisme is in 1959 ingevoerd nadat Fidel Castro de macht overnam.

Het communisme heeft als basisprincipe dat er ongelijkheid en privé-bezit zoveel mogelijk beperkt wordt. In plaats daarvan is er zoveel mogelijk van de staat en wordt dat zo gelijkmatig mogelijk over de bevolking verdeeld. Er zijn wel wat verschillen, maar in principe zou het niet mogelijk moeten zijn dat een chirurg tien keer zoveel bezit als een schoonmaker. 

Kenmerkend voor een communistisch land zoals Cuba is dat de overheid redelijk wat zaken gratis verstrekt aan de bevolking zoals onderwijs en gezondheidszorg. Een ander kenmerk is dat de overheid geen echte oppositie en tegenspraak duldt. Er is geen vrijheid van meningsuiting. Wie zich fel uitspreekt tegen de regering of het socialistische systeem die kan daarvoor gearresteerd worden. Dit is mede de oorzaak dat veel Cubanen het land ontvlucht zijn nadat Castro aan de macht kwam. Het waren in het begin vooral de rijkere Cubaanse families die met name richting Florida gevlucht zijn. In de loop der jaren kwam er meer balans in de sociale klasse van de vluchtelingen.

Hoewel Cuba samen met Noord-Korea als laatste landen nog als echt communistisch gezien wordt, zie je ook in Cuba dat het land steeds meer kapitalistische trekjes begint te krijgen. Door het geld dat van buitenaf naar binnenkomt is er een schaduweconomie ontstaan waar steeds meer geld in rouleert. Je ziet dan ook een groter wordende groep Cubanen die het beter heeft dan de gemiddelde inwoner van Cuba. De versoepeling van het embargo van de Verenigde Staten tegen Cuba onder het bewind van voormalig president Barack Obama heeft dit proces versterkt.