Hij heeft toen in zijn casa zijn camera laten liggen in Santiago de Cuba, (jaja, het zit in de genen hahahaha…).
Het is in de buurt
dus we gaan naar de straat waar deze casa is om alsnog zijn camera op te halen.
Maar helaas, met de informatie van Olaf dat het een casa is met een wit hek
en een witte garage er naast in die
straat komen we niet ver. Ze hebben namelijk allemaal een wit hek, en iets
wat op een garage lijkt. Na 4 keer de straat op en neer gereden te hebben met
gevaar voor eigen leven stoppen we de zoekactie. We gaan iets leukers doen,
Fort el Morro bezoeken.
Dit fort is gelegen
aan de baai van Santiago en staat sinds 1997 op de werelderfgoedlijst. Je kijkt vanuit het fort uit over de baai en
daarachter de stad, en schept een beeld van de verdedigingstactieken van de
Spanjaarden destijds. Het was in 1637 ontworpen om de stad tegen aanvallen van
piraten te verdedigen. Even is het ook
een gevangenis geweest. Na dit bezoek komt mijn wens aan bod. Cementerio de
Santa Ifgenia bezoeken. Dit is op één na belangrijkste begraafplaats van Cuba en roept 2 eeuwen
geschiedenis op.
En tja.. wie mij
een beetje kent weet dat dit een (rare?) tik van mij is. Overal waar ik kom in
de wereld bezoek ik begraafplaatsen. Dus uiteraard ook hier in Cuba. De cultuur
van het land en de daarbij behorende manier van begraven fascineert me.
De enorme contrasten.. Graven spik en span, graven
verwaarloosd en begroeid met grote hoeveelheden mos, Bizarre graven vol weelde of
een graf waarop enkel een (eigen gemaakt) houten kruis staat. Het meest
opmerkelijke wat ik gezien heb in al die jaren zijn de graven die al helemaal klaar staan tot het
moment daar is. Zelfs met naam en
geboortedatum al op een steen. Rest alleen nog het graveren van 1 datum …
Het benadrukt in mijn beleving de verschillen
tussen (heel) rijk en (heel) arm doodgaan en
roept altijd vragen bij me op. Soms
geeft het zelfs een onaangenaam
gevoel, bijvoorbeeld de graven die ook nog eens geordend zijn op sociale
laag in de maatschappij.
Cementerio de
Santa Ifigenia is hier ook zo’n voorbeeld van. Ook deze begraafplaats is
verdeeld in stukken waarbij de mooiste delen gereserveerd waren voor de sociale
bovenlaag.
Genoeg
sentimenteel gedoe. Eerlijk is eerlijk de grafmonumenten zelf zijn hier
fascinerend om te zien en we konden ook nog eens genieten van een ceremonie.
Soldaten houden de wacht en wisselen met gestrekte pas en begeleid met marsmuziek. Om op het kerkhof te komen
moesten we 4 CUCS pp betalen. Nadat ik mijn verontwaardiging had
uitgesproken over dit bedrag zei de kaartverkoper dat
kinderen gratis waren. Oh mij wij hebben een kind bij ons legde ik haar uit. Ze
keek Olaf aan en vroeg hoe oud hij was. Twaalf zei mijn man spontaan. Ze keek
ons lachend aan en zei dan ziet hij er erg jong uit, maar vooruit dan hoeven
jullie maar 2 tickets te kopen i.p.v. 3. Na afrekenen keek onze zoon nogal verbaasd
naar ons, hij wordt morgen namelijk 26 jaar.
