We zijn er! Na een
vlucht van 10 uur landen we rond 12.00 Cubaanse tijd in Holguín. Het paspoortcircus kan beginnen. Een bijzonder tafereel, waar we twee uur van mogen
genieten. We staan met veel Cubanen in een enorme rij voor de douane. Om voor mij onduidelijke redenen lopen er
mensen in witte jassen met stethoscoop rond (dokters?) en verpleegsters in
uniform met een ouderwets verpleegsters kapje op hun hoofd. Ik zie één verpleegster
in een uniform van 20 kilo geleden met moderne zwarte opengewerkte netpanty’s eronder
. Het is niet verzonnen maar echt waar, en hilarisch om te zien.
Ze nemen van de
Cubanen ingevulde formulieren in en verzamelen die tot een grote stapel op hun
tafel. Wat ze er voor de rest mee doen, geen idee. We moeten zelf om de beurt
naar een loket om alle papierenhandel (visum, verklaring gezondheidsverzekering
enz.) af te werken. Bij het naar buiten lopen op de luchthaven is het echt alsof we in een andere
wereld zijn beland. We staan op een oud pleintje waar het wemelt van de oldtimers, paard en wagens
en oude taxi’s. Het klopt gewoon met alle plaatjes uit de boeken. Gelukkig
staat er iemand van Riksja om ons op te vangen die een beetje Engels spreekt.
Ze loopt met ons mee naar de bank om geld te wisselen. Want dat is wel even een
dingetje hier. Je kan niet vanuit Nederland geld regelen, dat kan alleen in het
land zelf geregeld worden. Je moet je euro’s contant meenemen en in Cuba omwisselen.
Pinnen is mondjesmaat in opkomst. Maar zie je een pinautomaat dan wil dat niet
zeggen dat hij het doet, en of er geld in zit. Dus lopen we met een flinke
stapel euro’s naar de balie medewerker van de bank voor een wissel.
Alle briefjes worden handmatig nagekeken en 2
worden er afgekeurd voor de wissel (1 biljet klein balpenstreepje en de ander
klein minuscuul scheurtje). Vervolgens krijgen we er een enorme stapel CUCS voor terug. Ik voel me net Dagobert Duck Het is een stapel van wel 15 cm hoog van biljetten.
Onderweg naar
de Casa val ik van de ene verbazing in
de andere, zoveel bijzondere soorten van vervoer. Maar daarover later meer. Voor nu
ploffen we lekker in de binnentuin van
de Casa in een stoel en laten we de dag
even bezinken. Morgen meer!
